17 Mart 2017 Cuma

EMİN'İN TUVALET EĞİTİM HİKAYESİ


Merhaba ben iki çocuk annesi bir ev hanımıyım. Aslında işletme mezunu gıda teknikeriyim. Oğlum doğduktan sonra ev hanımlığını tercih ettim. Pişmanmıyım hala olmadımJ Boş zamanım var mı derseniz aslında yok. Ev işleri, eminli zamanlar, eşimin görevlerinden faydalanıp şehir gezmeleri, kitaplarımla zamanlarım, 2-3 yaş sendromları, tuvalet eğitimi, ek gıdaya geçiş dönemi ve şimdi zeyneb ada da katıldı aramıza zaman dolu dolu geçiyor. Bu yazımda sizlere tuvalete alışma sürecimizi anlatmak istiyorum.
            2015 İn mart ayında 2. Yaşımıza girdik ve ben yaz ayı geldiğinde çiş eğitimine başlarım diye planlar yapıyordum ki çocuklu iseniz evdeki hesap çocuğa uymazJ planlar yapıyordum çünkü bu dönemde çocuk ve anne her açıdan hazır olmalı. Sabır ve kararlılık isteyen bir süreç. Tuvalet eğitimine başlamadan önce birkaç adımın tamamlanması gerektiğine inanıyorum. 1. Adımda çocuğun hazır olması ve sinyal vermesi önemli. 2. Adımda ise annenin bu sinyali alması çok önemli. Eğer anne çocuğun vermiş olduğu sinyali doğru zamanda anlayamaz ve kaçırırsa çocuklar unutur ve tuvalet eğitim süreci uzayabilir. Sabır isteyen bir süreç olduğu için asla çocuğa kızılmamalı ve olumsuz tepki verilmemeli.
        Gelelim bizim serüvenimize aylardan mayıs dı ve emin 26 aylık olmuştu. Sabah bizim oğlan uyandı ve “anne çiş al” dedi. Bezini değiştirdim değiştirmesine ama bez kuruydu. 2. bezi takmamdan 10 dakika sonra tekrar aynı söz “anne çiş al” onu da değiştirdim bez yine kuruydu. 3. bezi taktım ama 10 dakika sonra yine aynı sözü duyduğumda bende bir ampul yanıverdi J bezimizi artık takmayalım beraber tuvalete yapalım diye Emin ile konuştum. İlk aşamada televizyon karşısına lazımlığı koydum. Şansıma o günlerde boya yapıyorduk ve halılar toplanmıştı. Yaklaşık bir buçuk saat Pepe’nin “çişimiz tuvalete, kakamız tuvalete” eşliğinde konuştuk, sohbet ettik, ama sonunda çişi geldi ve yaptı. Çok şaşkınlaştı. Sonrasında her 5 dakikada bir “Oğlum çiş var mı?” diye sordum. Kendimden sıkılmıştım artık. 2. kez lazımlığa oturduk bir süre sonra müthiş bir şey ve kakasını da yaptı. Yine suratında korkuyla beraber bir şaşkınlık vardı. Okuduğum tuvalet eğitimkitaplarına göre çocuklar alışma sürecinde tuvaletini yaparken kendinden bir parça gittiğini düşünerek tuvalete çiş ve kakalarını yapmak istemezlermiş. Biz de durumu eğlenceye dönüştürüp, kaka ve çişin arkasından sifonu çekerken el sallayarak “güle güleee” diyorduk. 
Tabii herşey bukadar kolay olmadı. İlk gün tüm tuvaletini hep altına yaptı. Arkasında paspas ile gezdim J 2.gün 3-4 defa, 3.gün hiç kaçırmadan kısa sürede gündüz bezden kurtulduk. 
Sıra geldi gece bezden kurtulmaya. Yine okuduğum kitaplara göre gece geceleri yatmadan önce anlatmalıymışız “Oğlum / Kızım gece uyurken altında bez olmayacak, sabah kalktığımızda yapalım” diye. Ama çocuk uyuyunca haberi olmadan birkaç akşam bez bağlamalıymışız. Ben de öyle yaptım. Birkaç gecede gece bezinden de kurtulmuş olduk. Birkaç zaman dışarı çıktığımızda yanımıza tuvalet aparatını da taşıdık. Gece yatmadan önce çok su veya süt içimleri sonrası dışında çok fazla kaçırma kazaları yaşamadık. Kendimi şanslı ilan ediyorum. Darısı şuan 3 aylık olan, zamanı geldiğinde sinyalleri yakalamam umuduyla kızımın ve benim başıma. Tabii ki tuvalet eğitimine başlayan diğer annelerin de… 

​Konuk Yazarımız Sevgili 
Meltem Üney 
​@meltem_uney 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder